مــا هـستیــم از قـــوم جـــدگال      همیشـــه زنـده ایـم و سرحـال

جـدگالـــیم و از تــبار کـــیانـی       مــا ئیم افـتخار هـر ایــرانــی

مـائیم از نــسل نــریمان ســام       بـر ظلـم و بـــیداد کــنیم قیــام

وطــن مـاست زمـین مــکران       عـزیز داریـم آن را چـو جــان

جـدگالـــیم و از تبـــار شیــــران    از ماســت باقــی نـام مکــــران

جـدگالـــیم و خوانند ما را نِمَّــر      دشمـن را کـنیم مـا زیـر و زبـر

دشمن گــر آیـد با تیــرو کمــان      فـدای وطـن می شود این جـان

فـــدا مــی کنیم جــان بـر وطـن     گــر نباشد وطــن مباد ایـن تــن

   بینی این قوم را چست وچالاک     چـو کـز ایـــران دارد او خــاک 

مکن تعریف سید این قـوم را       ز سرخود مبر خواب و نوم را

 

مشک آن است که خود ببوید       نـــه آن کـــه عطــــار بگـویــــد

 

نوشته شده در یک شنبه 5 آذر 1391برچسب:شعر ما جدگاليم,ساعت 13:25 توسط سیدمحمد درتکیده| |